3. Sequoiadendron giganteum (Inlandse mammoetboom)
En dan sta ik hier bij wellicht de meest iconische boom van onze planeet, de Inlandse mammoetboom, ook wel losjes Sequoia genoemd. Het exemplaar hier naast mij is ca. 36 meter hoog. Indrukwekkend voor Nederlandse begrippen, maar een dwerg vergeleken met zijn familie op de natuurlijke standplaats in Noord Amerika, waar ze tot 95 meter hoog kunnen worden. Wonderlijk is dat deze enorme naaldboom, vrij kleine kegeltjes maakt (ik raap er een op en laat zien) en dat dit enorme organische bouwwerk kan ontstaan uit een miezerig zaadje van nog geen centimeter groot.
De naam Sequoia komt uit de taal van het oorspronkelijke Noord-Amerikaanse Cherokee-volk en is daar een meisjesnaam, die vertaald 'spreeuw' betekent. De spreeuw waarnaar de boom is vernoemd was een Cherokee aan het begin van de negentiende eeuw, die een systeem uitvond om de taal van de Cherokee om te zetten in schrift. Het superlatieve van deze naaldboom zit hem in de dimensies van de stam, de bast en de leeftijd. De bast kan tot 70 cm dik zijn en is sponsachtig door een hoog gehalte lucht er in. Vanwege die lucht, de dikte en het volledig ontbreken van ontvlambare stoffen in de bast kunnen mammoetbomen met gemak bosbranden overleven. Bij een bosbrand springen de op de grond liggende kegels open en laten de zaden vrij. Tegelijkertijd heeft de brand veel ondergroei omgezet in vruchtbare as en zo kunnen de jonge mammoetbomen al vrij snel een aanzienlijke hoogte bereiken en zo hun concurrenten voor blijven.
Omdat volwassen mammoetbomen zo’n 300-400 duizend zaden per jaar produceren, is de kans op nakomelingen gezekerd. En als je tenminste 3000 jaar oud kan worden, wordt het totaal aantal zaden gedurende het leven van EEN mammoetboom behoorlijk groot. De grootste nog levende mammoetboom, de General Sherman, heeft een gewicht van ca. 1400 ton, lees bijna anderhalf miljoen kilo. Daarmee horen de Inlandse mammoetbomen bij de grootste organismen op aarde. Helaas zijn net als de tulpenbomen, de mammoetbomen uit Europa verdwenen, waar ze ooit algemeen voorkwamen, net als in alle overige delen van het noordelijk halfrond. Nu zijn ze beperkt tot een relatief klein gebied in de Sierra Nevada, waaronder het beroemde Yosemite Park. Maar toch is de mammoetboom niet helemaal alleen. Ten westen van zijn huidige leefgebied komt een tweede soort mammoetboom voor, de Kustmammoetboom en die komen we verderop in de route tegen.
